Przegryw astmatyk
Wyświetlenia: 891 / 0 | Seria: Zwyczajne | Dodano przez:anon
>Astma zdiagnozowana w wieku 12 lat, ciągle chodzę z inhalatorem.
>Spaceruję sobie po parku jak prawie codziennie, bo i tak nie mam co robić po pracy.
>Idzie z naprzeciwka typowa #szaramyszka, którą czasem widuję, taka 5-6/10, ale ma coś w sobie, coś co mnie onieśmiela.
>Nie patrzę na nią jak jest już bliżej bo się boję.
>Zatrzymuje się, kątem oka widzę, że się na mnie patrzy.
>Macha mi, zaczyna coś mówić, zaczynam się stresować.
>Astma momentalnie atakuje, zaczynam się dusić, łapię się po kieszeniach w poszukiwaniu inhalatora, ale go nie mam.
>Ratunek przychodzi od niej, podaje mi coś co wygląd jak mój inhalator, skąd ona go ma?
>Nie myślę wiele, bo zaraz padnę siny na ziemię, biorę go i używam.
>Oddychać już mogę, patrzę na nią, zaczyna mówić:
>Widziałam wcześniej jak wypadł ci inhalator - powiedziała.
>Astma to dziwka - kontynuuje - też się z nią męczę. Jestem Zuza.
>Łukasz, dzięki. Nawet nie wiedziałem, że go zgubiłem.
>Nastaje cisza, nie wiem co dalej.
>Aż w końcu pytam trochę w akcie desperacji - Może w ramach podziękowania dasz się zaprosić na kawę?
>Wyłania się na jej twarzy uśmiech
>Yyy, pewnie - odpowiada.
>Boże co się dzieje, czy ja się właśnie umówiłem na randkę?
>Ogarniam na szybko na telefonie jakąś kawiarnię w okolicy, bo nie znam żadnej, nie chodzę w takie miejsca. Jest, idziemy.
>Rozmawiamy, opowiadamy o swoich przypałowych historiach związanych z astmą, pytam się czy gdzieś studiowała.
>York w UK, biologia, ale po studiach wróciła do Polski, bo się jej nie tam nie podobało.
>7 wieczorem już wybiła, proponuję, że pójdziemy do mnie na jakiś film, zgadza się.
>0:30 a my ciągle oglądamy filmy.
>Mocno późno jak dla mnie, jestem zmęczony.
>Leżymy razem na kanapie.
>Nagle ona się do mnie odwraca.
>Zaczyna się przytulać do mnie i szepcze mi do ucha:
>Łukasz, czytaj tylko pierwszą literę każdej linijki tej pasty