#39 Cieniostwór
Wyświetlenia: 800 / 0 | Seria: Gothic I - #KRUK | Dodano przez:jaro
Niedawno odkryłem, że Thorus jest człowiekiem, który od czasu do czasu lubi polować. Pasuje to do niego, dobry myśliwy musi być bardzo cierpliwy. A Thorus jest cierpliwy. Jak inaczej wytłumaczyć fakt, że sterczy w tej bramie całymi dniami bez większego narzekania?
Z tego co wiem, jego kompanem w polowaniach jest Cavalorn, nasz obozowy myśliwy. Jednak Cavalorn nie mieszka w obozie, tylko tuż obok. Dlatego Thorus wybierając się na polowanie, zawsze szedł najpierw do chatki wspomnianego Cienia.
Pewnego dnia Thorus wrócił po prawie 3 godzinach, taszcząc za sobą wielkie cielsko jakiejś leśnej bestii. Akurat wyszedłem mu na spotkanie.
- Cieniostwór - wysapał - Będzie wyżerka.
Diego od razu zaczął organizować dodatkowe ogniska w wewnętrznym pierścieniu, bo jedno to za mało na taką górę mięcha.
- Nieźle - stwierdziłem - Gdzie się kręciliście?
- Lekko zabłądziliśmy, prawdę mówiąc. Cavalorn stwierdził, że trzeba iść tam, gdzie słychać szum rzeki. Jak coś nie warknęło, kurwa, prawie zawału dostaliśmy! Nie było czasu na łuk i kuszę, od razu wyciągnąłem miecz. Twarde bydlę, ale udało się wyjść z tego bez większych obrażeń.
- Większych?
- Raz zaszarżował na mnie, to wleciałem w krzaki. Nawet fart, bo znalazłem za nimi drogę. Cavalorn miał mniej szczęścia, bydlę dziabnęło mu pazurami rękę. Ale poradzi sobie. Postanowiłem zaciągnąć to tutaj, bo szkoda tyle żarcia zmarnować.
- Słusznie - zgodziłem się.
- Dobra - Thorus zatarł ręce - trzeba to jeszcze kawałek przeciągnąć, żeby nie leżało tak na środku drogi.
- A myślisz, że ktoś to ukradnie, czy co? - zakpiłem - A w ogóle to po jaką cholerę targałeś to ze sobą w całości? Cavalorn przecież by to wypatroszył bez problemu.
- Cavalorn ma ranną rękę, mówiłem ci. Poza tym, szkoda towaru. Cieniostwór to nie tylko mięso. Cavalorn mówił, że z niego jest sporo cennego towaru - skóra, róg, pazury. Cavalorn zaraz przyjdzie, jak tylko opatrzy rękę. Oprawi bydlaka i możemy piec mięsko.
Po tych słowach uśmiechnął się dziwnie i zaczął ciągnąć truchło w stronę... chatki Diego. Ten nie od razu zauważył co się dzieje. Dopiero, gdy łeb martwej bestii już był u progu, lider Cieni podbiegł do Thorusa.
- Ciebie to już całkiem popieprzyło, Thorus? Po co ty mi to do chaty wsadzasz?
- Wiesz jak mówią - ciągnie swój do swego.
Zaśmialiśmy się głośno.
- Dobra, śmieszku - Diego spoważniał - zabieraj to gówno z mojej chaty. Możesz zostawić obok niej, jak musisz.
Tak zrobił. Zadowolony z siebie Thorus odwrócił się w moją stronę.
- Już mi ślinka cieknie. Wezmę sobie pieczonego udźca. Albo łapę. Ale najpierw niech go Cavalorn dobrze sprawi. Pójdę po kogoś z chłopaków, nie chce mi się już tego ciągnąć samemu.
Zanim odszedł, obaj zdążyliśmy zauważyć jednego z kopaczy, który właśnie podszedł do martwego stwora.
- Łapy precz - zagroził Thorus.
Ale kopacz miał to gdzieś, jakby nie usłyszał słów Thorusa. Oglądał cieniostwora z dużym zainteresowaniem. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że nie oglądał go od strony pyska, ale on strony... dupy. Dosłownie. A potem zaczął się drapać... w okolicy krocza!!!
- Wrzód, WYPIERDALAJ STĄD! - Thorus wyciągnął broń.
Kopacz nazwany Wrzodem ulotnił się bardzo szybko.
- Co to kurwa było?! - zapytałem z obrzydzeniem.
- Wrzód. Tak go wszyscy nazywają - wyjaśnił Thorus.
- Czy on...?
- Nie wiem, nie chcę wiedzieć, najchętniej bym mu uciął co nieco dla pewności, ale jest kopaczem, więc musi być sprawny do pracy...
Kolonia jest pełna przestępców, bandytów, morderców, złodziei. I jak się okazuje, dziwaków. Ale tego jednak nie chciałem wiedzieć.